Oh wat ben ik toch altijd in gevecht met tijd… vadertje tijd have mercy please! Zodra ik in een flow zit, dan vliegt ie voorbij en is het weer tijd om op te ruimen voor ik er erg in heb. Ik heb veel behoefte aan vrijheid maar gedij zo goed bij structuur. Twee vriendelijke vijanden van elkaar merk ik telkens weer. Net had ik even een half uurtje geen inspiratie en dan zit ik achter mijn eigen broek aan… kom op, kom op appie, je moet aan de slag, nu heb je de tijd even dus wat gebeurt er nu!! Je zit te zitten. Die drillmaster ben ik zelf. En omdat ik dan altijd weer een projectje vind, duik ik erin en hoppa… zoef, de klok raced dan weer in hoog tempo richting de 6. En ja… ik heb ook een gezin en ander werk dus niet alle tijd kan ik besteden aan wat ik het allerliefste doe: maken.

Dankzij het traject van het boek ‘The Artist Way” merk ik wel dat ik meer tijd mag besteden aan de kunstenaar in mij. Ik leer ook mijn innerlijke criticus beter kennen. Man… wat is dat een vervelend mokkel zeg!

Nu moet ik alweer op de fiets springen om kids op te halen. GOODY… hoe doen andere creatieven dit? Voor mooie dingen is vertraging nodig, voor slordigheid ligt haast op de loer. Snap er geen sikkepit van.

hatsa la Proxima